Return to Page
สัปดาห์ที่ 1 : ไวมากๆ
หลังจากเซ็นสัญญาเสร็จวันศุกร์ ช่างชูชาติก็เริ่มลงมือเลย ในวันเสาร์ จากนั้นเราก็ได้รับการติดต่อจากคุณพี่แมน ช่างชูชาติ คุณเอ็ม(วิศวะกรที่ปรึกษา)
โดยฝากข้อความไว้ว่าให้ติดต่อกลับทันทีที่กลับมาถึงเมืองไทย ช่างฮอตจริงๆนะเราเนี่ย แต่พอโทรไปก็ได้รับแจ้งว่า
“คุณต่าย คือว่าทางหมู่บ้านเขาไม่ให้นำรถสิบล้อเข้าหมู่บ้าน น่ะครับ”
“อ๋อเหรอคะ”
“เราต้องเปลี่ยนเป็นหกล้อ ซึ่งมันก็หลายเที่ยวอยู่นะครับ”
“อืม…”
“แล้วทางหมู่บ้านเขาเก็บค่าผ่านทางต่อเที่ยวด้วยนะครับ”
(เอ ของเรามันเป็นกี่เที่ยวหว่า??)
“ถ้าใช้รถหกล้อราคาก็ต้องเปลี่ยนด้วยนะครับเพราะที่เราตกลงราคากันนั้นมันเป็นราคารถใหญ่น่ะครับ”
(เอาละซิตรู งานเข้าซะแล้ว)
“เดี๋ยวๆพี่รอก่อน เดี๋ยวหนูไปเจรจากับทางหมู่บ้านก่อน เค้าคงอยากให้ไปขออนุญาตเป็นเรื่องเป็นราวเฉยๆมั้ง”
ที่ทำการหมู่บ้าน
“คือว่าจะมาขออณุญาตนำรถคอนกรีตสิบล้อเข้ามาสร้างบ้านค่ะ”
“ไม่ได้ค่ะมันเป็นกฏของหมู่บ้านค่ะ”
“เพราะอะไรคะ?”
“รถสิบล้อน้ำหนักมันมากค่ะ มันจะทำให้ถนนเสียหายค่ะ”
“แล้วรถที่เข้าไปเมื่อตะกี้ มีทั้งรถสิบล้อ รถพ่วงขนแท่งคอนกรีตขนาดใหญ่ทำไมเข้าได้คะ”
“อ๋ออันนั้นเป็นรถของทางการค่ะเข้าได้ค่ะ”
(รถของทางการมีสภาพไร้น้ำหนักหรือไง…ใครเข้าใจlogicนี้ ช่วยอธิบายด่วน)
“ไม่ทราบว่ามีทางที่จะช่วยได้ไหมคะ?”
“พี่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นรถหกล้อแทน”
“แต่การเปลี่ยนรถมันทำให้ค่าใช้จ่ายสูงขึ้นหลายหมื่นเลยนะคะ ช่วยหาวิธีอื่นได้ไหมคะ”
“ไม่ได้ค่ะมันเป็นกฏของหมู่บ้านค่ะ”
“เอาอย่างนี้ดีไหมคะ ถ้าทางหมู่บ้านยินยอมให้นำรถสิบล้อเข้าจะจำกัดน้ำหนักไม่ให้เกินที่ลิมิตไว้ค่ะ ถนนก็จะได้ไม่เสียหาย ตกลงไหมคะ?”(พยายามหาทางออก)
“ไม่ได้ค่ะมันเกินหกล้อค่ะ”
“แล้วถ้าอนุญาต ดิฉันจะบริจาคเงินสบทบในการปรับปรุงหมู่บ้านดีไหมคะ”
“ไม่ได้ค่ะมันเป็นกฏของหมู่บ้านค่ะ”
หมดมุกเลย วิชาเทคนิคการต่อรองที่ร่ำเรียนมา ใช้ไม่ได้กับชนเผ่านี้
ปัญหามันมาไวจริงๆ….